dinsdag 28 februari 2017

Vrije grafiek en handwerk

Vrije grafiek en handwerk: momenteel mijn twee grootste (enige?) hobby's. Ondertussen zit ik in mijn derde jaar grafiek en wat heb ik al weer veel bijgeleerd!

Dit schooljaar ben ik vooral aan het experimenteren met "lijnen" en probeer ik nog verschillende technieken uit.

Toen ik de Kraft-tex van k-bas ontdekte, wilde ik onmiddellijk daarop proberen te drukken. Een van de lijnen die ik ontwierp, sneed ik uit in linoleum, drukte deze op de Kraft-tex en maakte er een toiletzak/pennenzak mee.



Werken met Kraft-tex vraagt wat geduld, en ik heb er nog veel in te leren, maar het is schitterend materiaal.
Een van de dochters en de schoondochter waren direct enthousiast toen ze het tasje zagen, ze konden het beide wel gebruiken. Maar een "prototype", dat doe ik niet weg ;).

Het bracht me op het idee voor een feestdagencadeautje. Ik zou voor de dochters en schoondochter hun eigen tasje maken. Ik bestelde extra Kraft-tex, zette mijn stempel tijdens de les over op een zeefdrukraam en drukte ze nog verschillende keren af.

Mijn eerste tasje was binnenin niet mooi afgewerkt, je zag alle naden.



De cadeautjes wilde ik netter afwerken. Ik had nog mooie stofjes liggen van Petit Pan en gebruikte deze als voering. Elk tasje kreeg een ritssluiting, passend bij de voering.



4 tasjes...






... elk uniek.





donderdag 23 februari 2017

Poef

Vorige zomer ging een van de nichtjes - petekind van de echtgenoot - samenwonen met haar vriend. Toen ik polste of ze graag iets handgemaakt had voor haar huis, wist ze heel vlug wat ze wilde: een poef. Ik stuurde heel veel voorbeelden van gehaakte poefs, maar er zat niet echt iets bij wat haar overtuigde.

Toen stuurde ze zelf een voorbeeldje: dezelfde poef als die ik ooit voor een van onze dochters maakte, een gebreide.

Ik sloeg een voorraadje Julia in, zocht het patroon terug op, legde de breipriemen nr. 20 klaar en zo bleef het een tijdje liggen. Na de kerstmarkt begon ik er aan; het nieuwjaarsfeestje van de familie kwam in zicht.



Ik breide met 4 draden tezamen en probeerde een 10-tal priemen per dag te breien. Deed ik er meer, voelde ik het in mijn nek ;).
De dag voor het familiefeestje was ie klaar. Ik maakte een zak en stopte hem vol met alle vulling die ik in huis had.



O jee, dit was niet wat ik in mijn hoofd had :(...

's Anderendaags maakte ik een andere binnenzak door 2 grote cirkels aan elkaar te stikken. Opnieuw gevuld en toen kreeg ik deze:



Dit leek al iets meer het model dat ik wilde. Nog wat extra vulling er bij en het kwam goed.



Labeltje niet vergeten...



En hij kon afgegeven worden.

Nichtje was/is er heel blij mee. Dezelfde avond nog kreeg ik al een foto toegestuurd...



... en vorige week ontving ik er nog eentje.



Geslaagd cadeau. Veel plezier met jullie poef L.!

zondag 12 februari 2017

Sjaals haken

Dank je wel voor jullie lieve reactie's op mijn vorig bericht. Op moeilijke momenten lees ik mijn verhaal en jullie mooie woorden, dat helpt...

Eind november reden mijn man en ik voor mijn verjaardag een dagje richting Nederlandse kust, maar eerst passeerden we in Arnemuiden bij het winkeltje van Jeanet. De winkel was kleiner dan ik me voorstelde, Jeanet was nog hartelijker dan ik dacht.
Een kleine winkel wil niet zeggen dat er niet veel keuze was, keuze in overvloed. En Jeanet, die neemt haar tijd om iedereen te helpen!

In de winkel lag een "gastenboek". Ik zag namen van andere bloggers staan, maar vergat gewoon om er zelf ook iets in te zetten...

Na lang rondkijken en voelen, koos ik voor een streng Aade, in mijn lievelingskleuren.



Deze winter had ik vooral nood aan haakprojecten waarbij ik zo min mogelijk moest nadenken. Een patroon dat je na even oefenen blindelings kan maken.  En die vond ik.
Ann ruimde wat van haar handwerkboeken op en gaf ze mij cadeau. Er waren ook enkele haakboeken bij. In een van deze vond ik een haaksteek die ik kon gebruiken voor een gewone, rechte, lange sjaal.




Deze sjaal was (te) vlug klaar. Ik besloot er nog een te maken.
Tijdens Knit & Knot in november kocht ik een mooie streng merino van Manos del Uruguay. Ik zocht inspiratie bij Claire. Zij maakte al zoveel mooie sjaals!





Met de koude deze dagen heb ik extra veel genot van deze lekkere warme sjaals.



woensdag 1 februari 2017

Vriendschap

Deze maand is het 28 jaar geleden dat mijn vriendin M. en ik elkaar leerden kennen.  We ontmoetten elkaar toen zij haar oudste dochter en ik onze  oudste zoon voor het eerst naar het zomerklasje brachten. Een keer raden wie er de meeste traantjes liet die dag: onze kinderen of wij ;)?

Het klikte onmiddellijk en bijna dagelijks sloegen we een babbeltje aan de schoolpoort.
Toen we elkaar bijna een jaar kenden, overleed mijn moeder plots.  M. stond voor me klaar. 

We spraken soms af zodat onze kinderen samen konden spelen.  Nog wat later trokken onze oudste en M. haar tweede dochter samen naar het eerste kleuterklasje.  Zij werden beste vriendjes en zijn dat vandaag nog steeds.

M. en ik volgden samen bloemschiklessen, gingen turnen en natuurlijk ook wel eens shoppen.  Dan kregen we wel eens de opmerking “leuk, zo samen met je zus gaan winkelen”, waarop we steeds in de lach schoten.

Ik kreeg ons derde kind, M. kreeg hun derde kind, bij ons werd een vierde geboren en steeds konden we bij elkaar terecht voor een klankbord, praktische hulp, raad…

We maakten samen uitstapjes met de kinderen, gingen met de 2 gezinnen op vakantie naar een bungalowpark…  Kortom, een mooie, jarenlange vriendschap.

Onze kinderen werden groter (ouder) en we stonden niet meer aan de schoolpoort.  Zij veranderde van job, ik ging na twintig jaar terug werken en we zagen elkaar wat minder.  Maar we belden elkaar (waarbij we uren aan de lijn hingen), sprongen regelmatig bij elkaar binnen en maakten daguitstapjes met ons twee.

Acht jaar geleden stond de wereld even stil: M. kreeg de diagnose borstkanker.  Er volgden een operatie en een reeks bestralingen.  Ik reed wel eens mee, wachtte tijdens de behandeling in de wachtzaal, waarna we samen een koffietje gingen drinken.

Voor haar vijftigste verjaardag trokken we een dag naar Hasselt, gingen er lekker ontbijten, bezochten het modemuseum en slenterden door de gezellige straatjes.

M. ging terug aan het werk en het gewone leven leek zich te herstellen.  Bij de jaarlijkse controle was er natuurlijk wel enkele dagen de nodige spanning.
Een paar van onze kinderen studeerden af, settelden zich en we kregen een beetje meer tijd om samen af te spreken.

Bijna vier jaar geleden, stond de wereld compleet stil: metastasen…  Wie had dit nu verwacht?!  Binnen de week werd M. geopereerd en begon de chemotherapie.  Ik bewonder M. voor de moed die ze steeds had.
Verschillende therapieën, goede en minder goede periodes volgden elkaar op.  M. kon deeltijds terug aan het werk, wat ze zeer belangrijk vond.

Twee jaar geleden maakten we een daguitstap naar Antwerpen.  Op een maandag.  Niet slim van ons, want op maandag zijn bijna alle musea in Antwerpen gesloten.  Toch werd het een leuke dag.  We bezochten het begijnhof, het Eugène van Mieghemmuseum, we aten een hapje, dronken wat lekkers en we babbelden.  
Hebben jullie dat ook?  Zo ’n vriendin waar je altijd wel wat mee te bespreken hebt ;)?

Vorige zomer was er terug een zware chemokuur noodzakelijk.  In augustus moest M. tot haar grote spijt beslissen om niet terug aan het werk te gaan.  Het zou veel te zwaar zijn.  Ze wilde al haar krachten sparen om deze kuur te doorstaan én om in december haar eerste kleinkind te verwelkomen.

Toen ik haar een bezoekje bracht in het daghospitaal, kwam een van de verpleegkundigen binnen: “Ha, uw zus is op bezoek!?”.  En wij, wij schoten in onze lach.  Iets moest er toch wel aan ons zijn waardoor men dacht dat we zussen zijn ;).

In november kwam M. haar kleindochter ter wereld, een kleine maand te vroeg.  Klein, maar voor de rest alles in orde. 

Rond deze tijd kreeg ze van de dokters te horen dat ze niet meer geholpen kon worden. 
Ik probeerde er niet te veel aan te denken, het kwam nu plots veel dichterbij.  Zo raar om te beginnen denken in periodes van maanden, weken…

Eind november was ik jarig.  Mijn verjaardag viel op een gewone weekdag.  Buiten een dagje naar zee met de echtgenoot, werd er niets speciaal gepland.  Hoe groot was mijn verbazing toen op de avond van mijn verjaardag M. en haar echtgenoot bij mij aan de deur stonden.  Ik vrees dat ik ze een volle minuut buiten in de koude heb laten staan, zo was ik van mijn melk dat ze speciaal voor mij langskwam.  ’t Was een deugddoend bezoek!

De daaropvolgende weken werden moeilijk, maar ook zeer waardevol.  Ik ging regelmatig langs voor korte en minder korte bezoekjes.  We babbelden samen, huilden soms samen, keken samen naar de foto’s en filmpjes van haar kleindochter…

Na de feestdagen ging het plots heel snel.  Dagelijks ging ik langs, soms tweemaal op een dag.  Het deed zo ’n pijn.  Maar ik ben ook dankbaar dat ik deze momenten nog samen met haar heb kunnen beleven.

De tweede zondag van het jaar sliep M. ’s nachts tijdens haar slaap in. 

28 jaar vriendschap om te koesteren, om op terug te kijken met warme gevoelens…

Vorige week ging ik met de bon die ik van haar kreeg katoen kopen.  Ik maakte de lievelingsbloem van M.: een amaryllis.  Die krijgt nu, samen met haar foto, een mooi plaatsje in ons huis.

Ik mis haar…